De sieradenmarkt wordt overspoeld met schitterende steenopties - natuurlijke diamanten, in het laboratorium gekweekte diamanten, cubic zirconia - waardoor veel consumenten in verwarring raken over de verschillen. Naarmate de ethische bezwaren over "bloeddiamanten" toenemen, wenden meer consumenten zich tot in het laboratorium gemaakte alternatieven. Sommige verkopers doen echter cubic zirconia (CZ) af als echte diamanten, waardoor kopers inferieure producten krijgen tegen opgeblazen prijzen.
Cubic zirconia is een synthetisch materiaal dat qua uiterlijk sterk lijkt op diamanten. CZ, samengesteld uit zirkoniumdioxide met een kubische kristalstructuur, wordt kunstmatig gemaakt om kleurloos, hard en onberispelijk te zijn. Sinds de introductie in 1976 is CZ populair geworden als een betaalbare diamantvervanger in sieraden. Fabrikanten kunnen ook verschillende chemische elementen toevoegen om gekleurde versies te creëren die zeldzame fancy diamanten nabootsen.
CZ werd oorspronkelijk in de jaren 70 ontwikkeld door Sovjetwetenschappers voor lasertoepassingen, niet voor sieraden. De uitzonderlijke optische eigenschappen maakten het waardevol voor technische toepassingen. De edelsteenindustrie nam later CZ over toen de diamantachtige schittering en lage productiekosten werden ontdekt. Tegenwoordig komt CZ voor in verschillende sieraden, waaronder verlovingsringen, kettingen en oorbellen.
Ondanks visuele overeenkomsten mist CZ de chemische samenstelling en fysieke eigenschappen van echte diamanten. Op de Mohs-hardheidsschaal scoort CZ 8,5 vergeleken met de perfecte 10 van diamant. Hoewel CZ in diamantvormen kan worden geslepen en een vergelijkbare schittering vertoont, blijft het een imitatie in plaats van het echte werk.
In het laboratorium gekweekte diamanten delen identieke chemische en fysieke eigenschappen met natuurlijke diamanten - beide zijn pure koolstof gekristalliseerd in een kubische structuur. CZ is echter zirkoniumdioxide met verschillende optische kenmerken. Diamanten hebben een brekingsindex van 2,42 vergeleken met 2,15-2,18 van CZ, en vertonen verschillende lichtverspreidingspatronen (0,044 voor diamanten versus 0,058-0,066 voor CZ).
In het laboratorium gekweekte diamanten worden "gekweekt" met behulp van twee primaire methoden: High Pressure High Temperature (HPHT) of Chemical Vapor Deposition (CVD). Beide processen repliceren de natuurlijke diamantvorming met behulp van koolstofatomen die zich over diamantzaadkristallen opbouwen gedurende 10-12 weken. De productie van CZ omvat het smelten van gepoederd zirkonium en zirkoniumdioxide bij extreme temperaturen (ongeveer 2.750 °C) om synthetische kristallen te vormen - een fundamenteel ander proces.
Hoewel CZ er meestal onberispelijk uitziet (equivalent aan een D-kleur diamant), kan deze perfectie er onnatuurlijk uitzien in vergelijking met de meeste in het laboratorium gekweekte diamanten die vaak lichte kleurtinten vertonen. Onder vergroting resulteren de zachtere samenstelling van CZ in meer afgeronde facetranden in vergelijking met de scherpe, precieze slijpsels van echte diamanten.
Met superieure hardheid en slijtvastheid bieden in het laboratorium gekweekte diamanten een grotere levensduur dan CZ. Dit duurzaamheidsverschil, samen met het feit dat in het laboratorium gekweekte diamanten echte diamanten zijn, verklaart hun aanzienlijk hogere prijspunten in vergelijking met CZ-sieraden.
De markt voor in het laboratorium gekweekte diamanten heeft een consistente groei laten zien, die naar verwachting zal groeien van $ 1,62 miljard in 2016 tot $ 2,76 miljard in 2023. Ondertussen hebben de CZ-verkopen geschommeld, omdat geïnformeerde consumenten steeds vaker de voorkeur geven aan authentieke diamantalternatieven die ethische sourcing combineren met echte kwaliteit.
Bij de aankoop van diamanten sieraden raden experts aan om de herkomst en kenmerken van de steen te verifiëren via een gerenommeerde certificering. Inzicht in deze materiële verschillen helpt consumenten weloverwogen keuzes te maken die aansluiten bij hun waarden en verwachtingen.